Opvliegende witte duiven met kaarsen op de achtergrond, zoetgevooisde muziek, shootouts geregisseerd als ballet – als John Woo kitsch is, dan is hij kitsch met een grote K.
In deze scene zie je het hoofdpersonage uit The Killer (1989) met Woo’s handelsmerken: personages die pistolen op elkaars hoofd richten, opera-achtig sentiment en een kogelregen in slow motion. Een van de meest stijlvolle scènes volgt op deze actiescene. Woo laat de rechercheur die achter de Killer aanzit, plaats nemen in zijn stoel, in eenzelfde frame en met eenzelfde handeling.
Later zou Woo veel van zijn originaliteit inleveren in Hollywood, waar hij films als Hard Target en Broken Arrow maakte. Woo: “Even though I enjoyed the opportunity to work in Hollywood, I never got used to their system. I didn't like much of the studio people. Well, there are too much politics and so much going on, and a lot of them have nothing to do with the movie. It's all about power, it's all about egos."