Willman schrijft met een akelige precisie. Bijvoorbeeld als hij laat zien wat je voelt als er een kogel door je lijf gaat. Maar hij kan ook gevoelig schrijven over de liefde:
'Toen het meisje haar ouders haar liefde had opgebiecht, had haar moeder haar omarmd en stevig tegen zich aangedrukt, waarbij het hoofd van de moeder nu tegen de borst van het kind drukte, dat groter was geworden dan zij. En haar ogen waren vochtig geworden: door tranen van vreugde, zodat het meisje geloofde omdat het kind nu iemand had gevonden en het weldra zou meemaken wat haar ouders allang kenden - namelijk wat het betekende een mens aan je zijde te hebben die je hielp het zware te dragen, en die als een spiegel van je eigen geestdrift al het mooie voor je verdubbelde'.
Posts
