'Trucs zijn vervelend, en ik vind iets al heel snel vervelend, wat zou kunnen komen door het feit dat ik me niet lang kan concentreren. Hoe dan ook val ik in slaap bij zogenaamde slimme schrijvers. Schrijvers hebben helemaal geen trucs of foefjes nodig, ze moeten niet slim willen doen. Soms moet een schrijver juist in stomme verbazing naar iets kijken - al is het maar een zonsondergang, of een oude schoen'.
Over schrijven. Vertaling: Vincent Overeem. In: Bunker Hill 29.
zaterdag 31 januari 2009
maandag 26 januari 2009
De kunst van het schrijven
Fictie: 'een weldoordachte simulatie van werkelijke gevoelens in de schrijver door middel van herinneringen of fantasievolle projecties'.
Je kunt het er mee eens zijn of niet. Het boek is soms wat moralistisch of hoogdravend, maar John Gardners De kunst van het schrijven is in elk geval het lezen waard.
Je kunt het er mee eens zijn of niet. Het boek is soms wat moralistisch of hoogdravend, maar John Gardners De kunst van het schrijven is in elk geval het lezen waard.
zaterdag 17 januari 2009
Rotterdamse schrijfwedstrijd
Mijn verhaal Onze buren is genomineerd voor de 4e Rotterdamse schrijfwedstrijd. Op 25 januari worden de winnaars van de eerste, tweede en derde prijs bekend gemaakt. De uitreiking vindt plaats in het Goethe-Institut Rotterdam en begint om 14.00.
zaterdag 10 januari 2009
Tsjechov
Onlangs verscheen in de Russische Bibliotheek van uitgeverij Van Oorschot het vierde Tsjechov-deel, in een nieuwe vertaling van Tom Eekman, Aai Prins en Anne Stoffel. Hierin staan veel van Tsjechovs beste verhalen, zoals De weddenschap, Zaal 6 en De zwarte monnik:
'Kovrin bleef verbaasd staan. Als een wervelwind of een windhoos steeg aan de horizon van de aarde tot hoog in de hemel een zwarte zuil op. De contouren ervan waren onduidelijk, maar je kon meteen al zien dat hij niet op één plaats bleef en zich met een verschrikkelijke snelheid verplaatste, precies dezelfde kant uit, recht op Kovrin af, en hoe dichter de zuil in de buurt kwam, hoe kleiner en duidelijker hij werd. Kovrin sprong opzij, de rogge in, om de zuil te laten passeren en slaagde daar maar nauwelijks in...
Een monnik in het zwart, met grijze haren en zwarte wenkbrauwen, de armen gekruist op de borst, snelde voorbij...Zijn blote voeten raakten de grond niet.'
'Kovrin bleef verbaasd staan. Als een wervelwind of een windhoos steeg aan de horizon van de aarde tot hoog in de hemel een zwarte zuil op. De contouren ervan waren onduidelijk, maar je kon meteen al zien dat hij niet op één plaats bleef en zich met een verschrikkelijke snelheid verplaatste, precies dezelfde kant uit, recht op Kovrin af, en hoe dichter de zuil in de buurt kwam, hoe kleiner en duidelijker hij werd. Kovrin sprong opzij, de rogge in, om de zuil te laten passeren en slaagde daar maar nauwelijks in...
Een monnik in het zwart, met grijze haren en zwarte wenkbrauwen, de armen gekruist op de borst, snelde voorbij...Zijn blote voeten raakten de grond niet.'
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
